فناوری بعدی پس از Cloud، AI و Blockchain، چه خواهد بود؟
در سالی که گذشت، شاهد گسترش فناوری‌هایی مانند ERP ابری، هوش مصنوعی (AI)، کلان‌داده‌ها (big data)، تحول دیجیتال، دِوآپس (Development Operations)، سیستم‌های عامل low-code، اینترنت اشیا (IoT)، رایانش مرزی، بلاک‌چین و بسیاری ویژگی‌های دیگر در بازار نرم‌افزارهای سازمانی بودیم. اکنون زمان آن است که به آنچه در طول سال گذشته شاهد بوده‌ایم، فکر کرده و درباره آنچه در سال پیش رو و سال‌های بعد شاهد خواهیم بود، دست به پیش‌بینی بزنیم.
استفاده از ابر به‌عنوان یک سناریوی مهم
تحویل نرم‌افزار از طریق ابر، مدت‌هاست که به یک جریان اصلی تبدیل شده است. ما از وضعیت بدون ابر چند سال پیش (که دیگر مشتریان به‌دنبال آن نیستند)، به سناریوی ابری و ابرهای اولیه که امروزه شاهد آن هستیم، رسیده‌ایم؛ یعنی جایی که تقریبا همه نرم‌افزارهای جدید سازمانی فقط ابری هستند. با این وجود، مساله بزرگ‌تر امروز، چشم‌انداز ترکیب نرم‌افزارهای سازمانی و لزوم یکپارچگی آسان همه راهکارهای نرم‌افزاری اختصاصی (on-premise) با حجم عظیم راهکارها و برنامه‌های کاربردی ابری جدید است.
پیش‌بینی شده است که تا سال جاری میلادی، بیش از ۶۰ درصد شرکت‌ها مالکیت مراکز داده خود را واگذار خواهند کرد. در این زمان، شش زیرساخت به‌عنوان خدمت (IaaS) برتر سیستم‌های عامل مبتنی بر ابر، یعنی: آمازون، مایکروسافت، گوگل، IBM، اوراکل و علی بابا، بیش از ۸۰ درصد از حجم کاری و فرایندهای سازمانی را مدیریت خواهند کرد.
همچنین پیش‌بینی می‌شود که ۴۰ درصد از شرکت‌ها اساس تصمیم‌گیری خود را داده‌های جمع‌آوری شده توسط IoT، پیش از ارسال آنها به مخزن پردازش ابری مرکزی، قرار خواهند داد. این استفاده از رایانش مرزی به مسایل مربوط به پهنای باند، تاخیر و پردازش داده برای پشتیبانی از تصمیم‌گیری لحظه‌ای، می‌پردازد. با گذشت زمان، تیم‌های فناوری اطلاعات (IT) داخل سازمان‌ها زمان و منابع بیشتری را به توسعه راهکارهای نرم‌افزار به‌عنوان خدمت (SaaS) صنعت محور ابری با استفاده از سیستم‌های عامل به‌عنوان خدمت (PaaS) موجود، اختصاص خواهند داد.
به‌منظور مقابله با هدر رفتن سرمایه برای ظرفیت سرورها که اغلب بدون استفاده و بیکار می‌مانند، به نظر می‌رسد در سال جدید، بیش از ۳۰ درصد هزینه‌های عملیاتی واحدهای IT سازمان‌ها صرف جبران خسارت‌ها خواهد شد. توسعه برنامه‌های کاربردی بدون سرور، یعنی نرم‌افزارهایی که بدون نیاز به ارائه سرور اجرا می‌شوند، باید در این رابطه کمک نمایند. به‌عنوان یک نمونه از برنامه‌های بدون سرور، می‌توان به تابعی که با دریافت یک منطقه جغرافیایی، پنج کسب‌وکار برتر در گروه مورد تقاضا واقع در آن منطقه را معرفی می‌کند، اشاره کرد.
هوش مصنوعی تعبیه‌شده (Embedded) برای توسعه‌دهندگان و کاربران نرم‌افزار
هوش مصنوعی به جای اینکه در یک روش علمی مثل جعبه سیاه موشک (که برای کاربر معمولی قابل درک نیست) استفاده شود، به روشی عملی در نرم‌افزار سازمانی (که به‌سادگی قابل درک و توضیح است) به‌کار می‌رود. قابلیت‌های نرم‌افزاری متعدد موجب کاهش زمانی می‌شوند که کاربران برای انجام وظایف دارای ارزش افزوده اندک، شامل: برنامه‌های هوشمند (یعنی برنامه‌هایی که مشکلات را احساس کرده و در لحظه برای آنها راه‌حل پیشنهاد می‌دهند)، فرایندهای خودکار، تجربه کاربری (UX) ساده و رابط کاربری محاوره‌ای، صرف می‌کنند.
بنابراین، هوش مصنوعی برای افزایش سادگی کاربرد توسط کاربران نرم‌افزار، مورد استفاده قرار می‌گیرد. انتظار می‌رود در سال ۲۰۲۰، ۴۰ درصد از کسب‌وکارها برای دستیابی به خودکارسازی رقابتی و چابکی فرایندها، به خودکارسازی فرایند روباتیک (RPA) و سیستم‌های عامل نرم‌افزاری low-code اعتماد خواهند کرد. در همین زمان، نزدیک به ۶۰ درصد از نرم‌افزارهای جدید و ابزارهای بهره‌وری، به درجه‌ای از RPA تعبیه‌شده، یادگیری ماشینی (ML) و دیگر ابزارهای هوشمند دست خواهند یافت. در سال جاری میلادی، ۲۰ درصد از سازمان‌ها از رابط کاربری محاوره‌ای برای مدیریت فروش، خدمات و امور مشتریان بهره خواهند برد. همچنین، تا آن زمان، ابزارهای رابط کاربر محاوره‌ای (UIs) و RPA جایگزین یک پنج از راهکارهای امروزی دارای صفحه نمایش ورودی کارکتری خواهند شد.
از سویی دیگر، هوش مصنوعی به‌نحو فزاینده‌ای برای افزایش سرعت توسعه نرم‌افزار، یعنی تسهیل یکپارچه‌سازی، بررسی کد، تست، تامین و مدیریت چرخه عمر برنامه‌های پیش‌بینانه (ALM)، مورد استفاده قرار می‌گیرند. در سال ۲۰۲۰، توسعه‌دهنگان سنتی عملکرد بصری هدایت‌شده را از طریق ویجت‌ها یا چارچوب‌های بصری، برای توسعه برنامه‌های دارای سیستم عامل low-code، به‌کار خواهند گرفت. این گروه جدید از توسعه‌دهندگان که برنامه‌های کاربردی سازمانی را بدون کدنویسی تولید می‌کنند، در حدود ۲۰ درصد از کل توسعه‌دهندگان خواهند بود. به‌منظور افزایش بهره‌وری، آنها از مخازن کد تجاری و منبع باز خارجی نیز استفاده خواهند کرد.
بلاک‌چین واقعی‌تر می‌شود
سال جدید اثبات خواهد کرد که بلاک‌چین برای تدارکات و مدیریت زنجیره تامین، ارزش‌آفرینی می‌کند. با تغییر مواد و کالاها، ردیابی آنها به نحو فزاینده‌ای مشکل خواهد شد و این جایی است که فناوری بلاک‌چین می‌تواند نقش مهمی داشته باشد. با رشد سریع جمعیت و نگرانی‌های بزرگ‌تر متعاقب آن به دلیل فرایند تولید غذای جهانی، تقاضاهای مصرف‌کنندگان اهمیت بیشتری پیدا کرده است. این خواسته‌ها عبارتند از اینکه غذایی که آنها می‌خرند و مصرف می‌کنند، همانطور که شرح داده شد، از مواد غذایی بی‌خطر و با در گرفتن اصول اخلاقی تهیه و تولید شده باشد و محصولات برای حفظ کیفیت بالا و به حداقل رساندن فساد، به موقع از طریق زنجیره تأمین جابه‌جا شده و تحویل داده شده‌اند.
مثال دیگر از یک سناریو معتبر و عملی، محافظت از صحت و قابلیت ردیابی طراحی‌های چاپی سه بعدی (CAD) مبتنی بر فناوری بلاک‌چین به کمک رایانه است. این محافظت دیجیتال مالکیت فکری در برابر سرقت و از بین رفتن اطلاعات، به یک الزام در تنظیمات منابع غیرمتمرکز و کم هزینه تبدیل شده است. زنجیره‌های ارزش برجسته صنعت (مثلا، تجهیزات پزشکی و حمل‌ونقل هوایی) درصورت مجهز شدن به فناوری blockchain، قادر خواهند بود هزینه‌های معاملات چندکاناله را تا حدود ۳۰ درصد کاهش دهند.
بنابراین، به عقیده ما در سال ۲۰۲۰، در حدود ۱۰ درصد از تولیدکنندگان و خرده‌فروشان در سطح جهان از خدمات بلاک‌چین استفاده می‌کنند، زنجیره‌های تامین مشترک را فعال کرده و به مصرف‌کنندگان این امکان را می‌دهند تا از تاریخچه محصولات خود مطلع شوند. مشتاقانه، تا آن زمان منتظر خواهیم ماند تا ببینیم چقدر از پیش‌بینی‌ها صحت داشته و چقدر اشتباه از آب درخواهند آمد.
منبع: erpnews